Beykozlu
New member
yıllar evvel mafya dizilerinde oynayan bir oyuncu, rolün tesirinde kalmamanın mümkün olmayacağını ve hatta yeraltı dünyasının kimi raconları o dizilerin senaryolarından aldığını ötürüsıyla bu işin kıymetli olduğunu söylemişti. Sence de bu biçimde bir şey var mı?
Benim üzere minnoş bir yaratıktan o denli bir şey çıkar mı diyeceğim lakin tersim hayli zıttır. Lakin bu durum, doğuşla alakalı. Gençliğime gittiğin vakit okulda sabıkam vardır lakin diziyle alakalı değil. Bir şey fazlaca aykırı ise aksi çıkabilirim. Anniçin gelen bir şey. O denli mafyatik bir tarafım yok. Dizinin de o denli etkilediğini düşünmüyorum. Dizide sahneyi oynadıktan daha sonra “Ay, ponçik olmuş muyum Hasret?” diye çıkarım. Ben de karaktere girip çıkamamak üzere bir durum kelam konusu değil.
Eğlendirmek mi yoksa sert bir rolü oynamak mı seni daha fazlaca memnun ediyor?
Bu iştilk evvel “Börü” ve “Bir Meczup Rüzgar” projelerinde Ömür karakterine yakın şeyler çıkarttım. Ömür karakterinin sacayağı o kadar hoştu ki okurken. 2 abi, kız kardeş, Ankara’dan gelmişler, öteki bir hayat… Hem ağabeyler kızı epeyce baskılıyorlar tıpkı vakitte kızın kendince ağabeylerine racon öğrettiği yerler de var. O yüzden karakter hayli hoştu ve sacayağı epey sağlamdı. Senaryo manasında o kadar donanımlıydı ki pişmiş gelmişti bana. Ben yedim onu.
Karakter dönüşümünü de epeyce âlâ oynadın. İzleyici seni epeyce beğenirken sevmeye başladı, daha sonra sahiplenmeye başladı, daha sonra kızmaya başladı, daha sonra ise nefret etmeye başladı. Bu dönüşümü sağlayıp hisleri yaşatman aslına bakarsan bir muvaffakiyet değil mi?
Evet lakin “Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz” projesinde şöyleki bir şey var; 2 kısım seyirci seni fazlaca sever daha sonra 4 kısım haklı da olsan sana kızar. Ben, ona epeyce alışmıştım. Oynadığım her sahneyi, kapı açma sahnesini bile tutku ve aşkla oynadım.
Projeye değil oyunculuğuna özel bir durum mu bu?
Olağan ki. Sanırım 10 yıldır fazlaca keyif alarak oynuyorum. Mutfak sahnesi olsun, oradan bir tabak alıp lavaboya koyacağın sahnenin bile epey büyük bir değeri olduğunu düşünüyorum. Bu hayatta da bir oyuncu için büyük bir baht.
Olağan bir karakteri oynarken o rolden çıkmak daha kolay olabilir. Ancak tutan bir karakter ile toplumsal ömrünü yönetmek güç olabilir. Girdiğin çıktığın yerlerde, bulunduğun muhitlerde “Ömür” olarak anılır musun?
Ben, çocukluğumdan beri birebir mahallede oturuyorum. Kasabımdan bakkalıma bütün bir mahalle birbirimizi tanıyoruz. Neredeyse bütün çocukluğum orada geçti. Biz, kalabalık bir aile olarak orada oturuyoruz. İki sokak ötemde teyzem, bir sokak üstte kuzenim, köşede annem oturuyor. Konuttan çıktığım vakit yürüme aralığı ile bütün akrabalarıma gidebiliyorum. Beşerler, akrabalarından kaçarlar fakat ben diplerindeyim. Açıkçası hayli fazla insan yok hayatımda. Çok kalabalık üzere gözükür. Çok güç arkadaş alırım ömrüme, aldığım vakit çıkması da güç olur. Lakin girmesi daha zordur. Baya testlerden geçiririm. Birini de sıkı sıkı sardığım vakit asla bırakmam. 3 en yakın çocukluk arkadaşıyız. Bu 3 arkadaşımın haricinde haftada birkaç kere konuştuğum 3-4 arkadaşım daha vardır.
Diziye girerken izleyici tanıdığı biri girmiş üzere hissetti. Lakin bu net bir diziden dolayı olmadı. Senin cast’ın mı tanınmaya epey müsait bir oyuncu mu??
Bence değil. Zira aslında fazlaca evrimleşen bir oyuncuyum. Ben, bundan 3 sene evvel çocuk doğururken yüz kiloydum. Çocuğumu doğurduktan daha sonra 3-4 sene orta verdim. Bence bu durum, işimi nitekim sevmemle alakalı. Anthony Hopkins’in epey sevdiğim bir kelamı vardır; “Beni, 5 bin tane oyuncunun ortasına koy. Seyirci bir daha gelir beni bulur.” O kadar argümanlı değilim fakat şunu biliyorum. Beşerler yaptıkları işi eleştirirken ya da başarısızlıklarını öbür bir şeye yönlendirirken ben başarısızlığı alır kendime biçerim. Bir işi kabul ettiysem sonuna kadar o işle yaşayıp sahneye koymak için uğraşlarım. Şayet bir işi hiç içim almadıysa uğraşmam ve ortasında olmam.
Niçin kendine bu kadar yükleniyorsun?
Zira seviyorum ve sevdiğim işi yapıyorum.
Olağan hayatta da kendine yüklenen biri misin? Kendini yıpratıyorsun üzere duruyor. Topu daima kendime alayım üzere bir durumun mu var?
“Tanrılar Okulu” isimli bir kitap vardır. Sanırım bununla alakalı. Ne yaşarsam yaşayayım benim hatam. Muvaffakiyet da başarısızlık da benimle alakalı.
Keyifli musun?
Çok, çok.
niye?
Sağlıklı bir evladım var, sağlıklı bir eşim var, inançlı bir alanım var, kendim olabiliyorum. Öncelikle bir bayan daha sonrasında bir insan olarak kendim olurken kimseye hesap vermek zorunda değilim kendimden öbür.
hayatın nitekim o denli mi?
Evet.
Bunu nasıl sağladın?
Ben olarak, istediklerimi net bir biçimde söyleyerek. Beni, bu biçimde kabul eden beşerlerle birlikte oldum. Yoksa epeyce çekilir bir yanım yoktur. Herkes beni epey minnoş minnoş sever. Daima epey sevinçliymiş üzere. Fakat aslında fazlaca fazla kalıbı ve keskin çizgileri olan biriyim.
Eşin ne düşünüyor bu bahiste?
Çok memnun bu halimden. Zira başından itibaren ikimiz de istediklerimiz konusunda epeyce nettik. Çok şanslıyım. Benim, ben olmama müsaade veren, asla kısıtlamayan, beni olduğum üzere çizgilerimle seven biri. Yemek yapmayı hiç sevmem. Bu durumdan 12 yıldır hiç muzdarip olmadı. O, epeyce hoş yemek yapıyor artık.
Yaptığın yemek yeniyor mu?
Alışılmış ki yeniyor. Zeytinyağlı yemeklerim filan hoştur fakat ben mutfağa girmeyi sevmiyorum. Kızım da kocam da epey hoş yemekler yapıyor.
En son en epey istediğin şey neydi?
İskenderun’dan fıstıklı baklava gelmişti. Yemek istedim yemedim. Diyetteydim 20 gündür. Kendime 4 tane ayırmıştım yerim diye lakin Buyruk yemiş.
En son en epey hüzünlendiğin anı paylaşabilir misin?
Sanırım “Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz” projesinin bitiş formu. Zira hoş bir vedalaşma isterdi.
Kendi aranızda vedalaşma yaptınız mı?
Daha yapmadık ancak yapacağız.
Şaşıran biri misin?
Şaşıran değil şok olan biriyim.
En son en hayli neye şaşırdın?
3 hafta evvel salı akşamı şaşırdım.
En son en hayli neyi yanlış anladın? Kolay yanlış anlar mısın?
Yanlış anlamaktan fazla fazlaca çabuk alınırım. Birini yanlış anlamam ancak anladıysam da alınma kısmına geçerim.
Sen hayatta oto denetimleri olması gerektiğinden çok daha fazla olan bir bayan üzeresin.
Bu durum, benim annemle alakalı bir şeydir. Biz anneme genç kızken “Nazi SS Subayı” derdik. Saat 10’da konuta gireceksek 10’a 5 kala arar beni. Sokağa girmişim lakin yanımdaki arkadaşımı dahi arardı.
Hoş yanları da var mı?
Evet, kendimi müdafaaya biraz meyilliyim.
Buna gereksinim var mı?
İnanç hissiyle alakalı. Bir kişi, ömrümde kusur yaptıysa o denli bir yerde keser ve bitiririm ki tekrar geri dönüşü olmaz. Kişi, beni 10 kez kırar lakin ben hiç bir şey yokmuş üzere davranırım. Etrafımdaki beşerler, Ceren ile ortası düzelmiş zanneder. meğer ben asla unutmam. O, orada bir kalır. daha sonra hiç alakasız bir yerde, hiç yanılgı yokken şu biçimde bir bakarım. yıllar evvel şöyleki bir şey vardı; hayatındaki 5 kişinin ortalamasısın. O 5 kişi, bunlar olmamalı. Beni atın doruğunda görürsün, kıyıda koşarken görürsün. İnanılmaz sosyalimdir. Kimi beşerler bütün gün kafede oturup laklak etmekten hoşlanırken ben arkadaşlarımla tiyatroya gitmekten, sinemaya gitmekten, spor yapmaktan, bir kitap üzerine sohbet etmekten hoşlanırım. Bir kız arkadaşımla bütün gün mağazada dolaşamam.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Ona, onun o denli olmadığını anlatmayı denedim. Lakin o kişi kendi başında o denli bir kurmaca kurmuştu ki yapamazsın. kimi vakit kapasitesi ne kadarsa o kadar anlar beşerler.
Pekala, şu an ona ne söyleyebilirdin?
‘Verdiğin ders için teşekkür ederim.’
Ne yapıyor şu an?
Hiç bilmiyorum.
Bakmaz mısın neler yaptığına?
Asla.
Sence o bakıyor mudur?
Bakamaz, ben engellerim. Hiç acımam. Fanlarımdan da sevmediğim bir yorum yapanı anında banlarım.
Oradaki liste kabarık mı?
Evet, geçen gün şey dedim. Engellenenler listemi kaldırsam herbiçimde bir 400 bin kişi daha gelir. Baya 1 milyona yaklaşırım. Ben daima engelliyorum.
Bu da bir özgürlük değil mi?
Sonuçta benim hitap ettiğim bir kesim var. Beni anneliğimle, oyunculuğumla, işime bakışımla, kendi karakterimle seven. Beni görmesini istemediğim beşerler olabilir. AB total seyircisini seçemiyorsun. Sonuçta açık bir profil ve işin için açık orası.
Kendini affettirebileceğin bir andasın ve seni dinliyor. Anlatır mısın?
‘İsteyerek yapmadım, özür dilerim.’
Onu nasıl sevdiğini tanım eder misin?
Allah’ın varlığını hissettiğin duygu vardır ya kalbinden bir ışık çıkar. Hem Allah’ım fazlaca koru dersin hem bana ilişkin değil, sen verdin, senin emanetin, ona yarenlik etmemi vesile eyle dersin. Doğduğumuz anda nefes alırız. O nefeslerin tamamı üzere, sınırsız bir sevgi. O sana ne yaparsa yapsın içine alasın gelir. Evlat ya, nefes… Diğer bir şey.
Dilediğin şahsa, dilediğin bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programda sorma imkanı verildi sana. Bu kim olurdu ve ona ne sorardın?
Babama sorardım. niye?
Benim üzere minnoş bir yaratıktan o denli bir şey çıkar mı diyeceğim lakin tersim hayli zıttır. Lakin bu durum, doğuşla alakalı. Gençliğime gittiğin vakit okulda sabıkam vardır lakin diziyle alakalı değil. Bir şey fazlaca aykırı ise aksi çıkabilirim. Anniçin gelen bir şey. O denli mafyatik bir tarafım yok. Dizinin de o denli etkilediğini düşünmüyorum. Dizide sahneyi oynadıktan daha sonra “Ay, ponçik olmuş muyum Hasret?” diye çıkarım. Ben de karaktere girip çıkamamak üzere bir durum kelam konusu değil.
Eğlendirmek mi yoksa sert bir rolü oynamak mı seni daha fazlaca memnun ediyor?
Bu iştilk evvel “Börü” ve “Bir Meczup Rüzgar” projelerinde Ömür karakterine yakın şeyler çıkarttım. Ömür karakterinin sacayağı o kadar hoştu ki okurken. 2 abi, kız kardeş, Ankara’dan gelmişler, öteki bir hayat… Hem ağabeyler kızı epeyce baskılıyorlar tıpkı vakitte kızın kendince ağabeylerine racon öğrettiği yerler de var. O yüzden karakter hayli hoştu ve sacayağı epey sağlamdı. Senaryo manasında o kadar donanımlıydı ki pişmiş gelmişti bana. Ben yedim onu.
Karakter dönüşümünü de epeyce âlâ oynadın. İzleyici seni epeyce beğenirken sevmeye başladı, daha sonra sahiplenmeye başladı, daha sonra kızmaya başladı, daha sonra ise nefret etmeye başladı. Bu dönüşümü sağlayıp hisleri yaşatman aslına bakarsan bir muvaffakiyet değil mi?
Evet lakin “Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz” projesinde şöyleki bir şey var; 2 kısım seyirci seni fazlaca sever daha sonra 4 kısım haklı da olsan sana kızar. Ben, ona epeyce alışmıştım. Oynadığım her sahneyi, kapı açma sahnesini bile tutku ve aşkla oynadım.
Projeye değil oyunculuğuna özel bir durum mu bu?
Olağan ki. Sanırım 10 yıldır fazlaca keyif alarak oynuyorum. Mutfak sahnesi olsun, oradan bir tabak alıp lavaboya koyacağın sahnenin bile epey büyük bir değeri olduğunu düşünüyorum. Bu hayatta da bir oyuncu için büyük bir baht.
Olağan bir karakteri oynarken o rolden çıkmak daha kolay olabilir. Ancak tutan bir karakter ile toplumsal ömrünü yönetmek güç olabilir. Girdiğin çıktığın yerlerde, bulunduğun muhitlerde “Ömür” olarak anılır musun?
Ben, çocukluğumdan beri birebir mahallede oturuyorum. Kasabımdan bakkalıma bütün bir mahalle birbirimizi tanıyoruz. Neredeyse bütün çocukluğum orada geçti. Biz, kalabalık bir aile olarak orada oturuyoruz. İki sokak ötemde teyzem, bir sokak üstte kuzenim, köşede annem oturuyor. Konuttan çıktığım vakit yürüme aralığı ile bütün akrabalarıma gidebiliyorum. Beşerler, akrabalarından kaçarlar fakat ben diplerindeyim. Açıkçası hayli fazla insan yok hayatımda. Çok kalabalık üzere gözükür. Çok güç arkadaş alırım ömrüme, aldığım vakit çıkması da güç olur. Lakin girmesi daha zordur. Baya testlerden geçiririm. Birini de sıkı sıkı sardığım vakit asla bırakmam. 3 en yakın çocukluk arkadaşıyız. Bu 3 arkadaşımın haricinde haftada birkaç kere konuştuğum 3-4 arkadaşım daha vardır.
Diziye girerken izleyici tanıdığı biri girmiş üzere hissetti. Lakin bu net bir diziden dolayı olmadı. Senin cast’ın mı tanınmaya epey müsait bir oyuncu mu??
Bence değil. Zira aslında fazlaca evrimleşen bir oyuncuyum. Ben, bundan 3 sene evvel çocuk doğururken yüz kiloydum. Çocuğumu doğurduktan daha sonra 3-4 sene orta verdim. Bence bu durum, işimi nitekim sevmemle alakalı. Anthony Hopkins’in epey sevdiğim bir kelamı vardır; “Beni, 5 bin tane oyuncunun ortasına koy. Seyirci bir daha gelir beni bulur.” O kadar argümanlı değilim fakat şunu biliyorum. Beşerler yaptıkları işi eleştirirken ya da başarısızlıklarını öbür bir şeye yönlendirirken ben başarısızlığı alır kendime biçerim. Bir işi kabul ettiysem sonuna kadar o işle yaşayıp sahneye koymak için uğraşlarım. Şayet bir işi hiç içim almadıysa uğraşmam ve ortasında olmam.
Niçin kendine bu kadar yükleniyorsun?
Zira seviyorum ve sevdiğim işi yapıyorum.
Olağan hayatta da kendine yüklenen biri misin? Kendini yıpratıyorsun üzere duruyor. Topu daima kendime alayım üzere bir durumun mu var?
“Tanrılar Okulu” isimli bir kitap vardır. Sanırım bununla alakalı. Ne yaşarsam yaşayayım benim hatam. Muvaffakiyet da başarısızlık da benimle alakalı.
Keyifli musun?
Çok, çok.
niye?
Sağlıklı bir evladım var, sağlıklı bir eşim var, inançlı bir alanım var, kendim olabiliyorum. Öncelikle bir bayan daha sonrasında bir insan olarak kendim olurken kimseye hesap vermek zorunda değilim kendimden öbür.
hayatın nitekim o denli mi?
Evet.
Bunu nasıl sağladın?
Ben olarak, istediklerimi net bir biçimde söyleyerek. Beni, bu biçimde kabul eden beşerlerle birlikte oldum. Yoksa epeyce çekilir bir yanım yoktur. Herkes beni epey minnoş minnoş sever. Daima epey sevinçliymiş üzere. Fakat aslında fazlaca fazla kalıbı ve keskin çizgileri olan biriyim.
Eşin ne düşünüyor bu bahiste?
Çok memnun bu halimden. Zira başından itibaren ikimiz de istediklerimiz konusunda epeyce nettik. Çok şanslıyım. Benim, ben olmama müsaade veren, asla kısıtlamayan, beni olduğum üzere çizgilerimle seven biri. Yemek yapmayı hiç sevmem. Bu durumdan 12 yıldır hiç muzdarip olmadı. O, epeyce hoş yemek yapıyor artık.
Yaptığın yemek yeniyor mu?
Alışılmış ki yeniyor. Zeytinyağlı yemeklerim filan hoştur fakat ben mutfağa girmeyi sevmiyorum. Kızım da kocam da epey hoş yemekler yapıyor.
En son en epey istediğin şey neydi?
İskenderun’dan fıstıklı baklava gelmişti. Yemek istedim yemedim. Diyetteydim 20 gündür. Kendime 4 tane ayırmıştım yerim diye lakin Buyruk yemiş.
En son en epey hüzünlendiğin anı paylaşabilir misin?
Sanırım “Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz” projesinin bitiş formu. Zira hoş bir vedalaşma isterdi.
Kendi aranızda vedalaşma yaptınız mı?
Daha yapmadık ancak yapacağız.
Şaşıran biri misin?
Şaşıran değil şok olan biriyim.
En son en hayli neye şaşırdın?
3 hafta evvel salı akşamı şaşırdım.
En son en hayli neyi yanlış anladın? Kolay yanlış anlar mısın?
Yanlış anlamaktan fazla fazlaca çabuk alınırım. Birini yanlış anlamam ancak anladıysam da alınma kısmına geçerim.
Sen hayatta oto denetimleri olması gerektiğinden çok daha fazla olan bir bayan üzeresin.
Bu durum, benim annemle alakalı bir şeydir. Biz anneme genç kızken “Nazi SS Subayı” derdik. Saat 10’da konuta gireceksek 10’a 5 kala arar beni. Sokağa girmişim lakin yanımdaki arkadaşımı dahi arardı.
Hoş yanları da var mı?
Evet, kendimi müdafaaya biraz meyilliyim.
Buna gereksinim var mı?
İnanç hissiyle alakalı. Bir kişi, ömrümde kusur yaptıysa o denli bir yerde keser ve bitiririm ki tekrar geri dönüşü olmaz. Kişi, beni 10 kez kırar lakin ben hiç bir şey yokmuş üzere davranırım. Etrafımdaki beşerler, Ceren ile ortası düzelmiş zanneder. meğer ben asla unutmam. O, orada bir kalır. daha sonra hiç alakasız bir yerde, hiç yanılgı yokken şu biçimde bir bakarım. yıllar evvel şöyleki bir şey vardı; hayatındaki 5 kişinin ortalamasısın. O 5 kişi, bunlar olmamalı. Beni atın doruğunda görürsün, kıyıda koşarken görürsün. İnanılmaz sosyalimdir. Kimi beşerler bütün gün kafede oturup laklak etmekten hoşlanırken ben arkadaşlarımla tiyatroya gitmekten, sinemaya gitmekten, spor yapmaktan, bir kitap üzerine sohbet etmekten hoşlanırım. Bir kız arkadaşımla bütün gün mağazada dolaşamam.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Ona, onun o denli olmadığını anlatmayı denedim. Lakin o kişi kendi başında o denli bir kurmaca kurmuştu ki yapamazsın. kimi vakit kapasitesi ne kadarsa o kadar anlar beşerler.
Pekala, şu an ona ne söyleyebilirdin?
‘Verdiğin ders için teşekkür ederim.’
Ne yapıyor şu an?
Hiç bilmiyorum.
Bakmaz mısın neler yaptığına?
Asla.
Sence o bakıyor mudur?
Bakamaz, ben engellerim. Hiç acımam. Fanlarımdan da sevmediğim bir yorum yapanı anında banlarım.
Oradaki liste kabarık mı?
Evet, geçen gün şey dedim. Engellenenler listemi kaldırsam herbiçimde bir 400 bin kişi daha gelir. Baya 1 milyona yaklaşırım. Ben daima engelliyorum.
Bu da bir özgürlük değil mi?
Sonuçta benim hitap ettiğim bir kesim var. Beni anneliğimle, oyunculuğumla, işime bakışımla, kendi karakterimle seven. Beni görmesini istemediğim beşerler olabilir. AB total seyircisini seçemiyorsun. Sonuçta açık bir profil ve işin için açık orası.
Kendini affettirebileceğin bir andasın ve seni dinliyor. Anlatır mısın?
‘İsteyerek yapmadım, özür dilerim.’
Onu nasıl sevdiğini tanım eder misin?
Allah’ın varlığını hissettiğin duygu vardır ya kalbinden bir ışık çıkar. Hem Allah’ım fazlaca koru dersin hem bana ilişkin değil, sen verdin, senin emanetin, ona yarenlik etmemi vesile eyle dersin. Doğduğumuz anda nefes alırız. O nefeslerin tamamı üzere, sınırsız bir sevgi. O sana ne yaparsa yapsın içine alasın gelir. Evlat ya, nefes… Diğer bir şey.
Dilediğin şahsa, dilediğin bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programda sorma imkanı verildi sana. Bu kim olurdu ve ona ne sorardın?
Babama sorardım. niye?