bencede
New member
Elm Sokağı Kabusu, insanların kabuslarında saklanan ve uyurken onları paramparça eden, elleri bıçaklı Freddy Krueger’in hikayesi. Freddy’yi mevzunun merkezine oturtan fazlaca sayıda Elm Sokağı Kabusu sineması çekildi ve çabucak hepsi birer sinema efsanesi olmayı başardı.
Pekala ancak bu sinemaların gerçek bir kıssayı temel aldığını biliyor musunuz? Yönetmen Wes Craven, LA Times’ta, ABD’ye gelen sağlıklı genç Güneydoğu Asyalı mülteciler hakkında bir dizi makale okuduktan daha sonra bu fikri bulduğunu söylüyor. Makaleye bakılırsa bu mülteciler, bir süre daha sonra ansızın ve gözle görülür bir sıhhat sorunu olmadan “uykularında bağırarak uyandılar ve akabinde öldüler.” Bu mültecilerin öyküsü ise çok değişik.
1980’lerde Güneydoğu Asya’dan gelip bu türlü ölen insan sayısı tasa verici derecede yüksekti ve ABD makamlarının 1981’de takip etmeye başlamasından daha sonraki on yılda en az 117 olay vardı. Bu, ABD’de yaşayan Laoslu Hmong nüfusu içinde birinci beş vefat sebebinden biri haline gelmişti.
Tıp otoriteleri buna “Asya Vefat Sendromu” ve ondan sonrasında “Ani Beklenmeyen Gece Vefatı Sendromu [SUNDS]” demeye başladı. Popüler kültürde ise bir dizi öteki isim dillendirildi.
Dr. Robert Kirschner 1987’de LA Times’a “Filipinler’de buna bangungut, Japonya’da pokkuri, Tayland’da öteki bir şey denir” demişti ve eklemişti: “Fakat hepsi kabaca tıpkı şey olarak çeviri edilir: Kabus mevti.“
bu biçimdelar bu gizem, genel olarak ABD nüfusunun dikkatini çekmesinin yanı sıra yetkililerin de herkes kadar şaşkına dönmesine sebep oldu. Minnesota, Ramsey County isimli tıp asistanı Dr. Michael McGee, bu cins dört mevtin akabinde New York Times’a şu açıklamayı yapmıştı: “niye ölmediklerini biliyorum. Başlarından vurulmadılar, kalplerinden bıçaklanarak ölmediler; çatıdan düşmediler; zehirlenmediler; zira her olayda otopsi yaptık ve kocaman bir sıfır aldık.”
Bilim insanları, kurbanların 18’inin ondan sonrasındaki otopsileri, kalplerinin büyüdüğünü ve 17’sinin iletim sistemlerinde kalbin kas kasılmalarını başlatan ve koordine eden kusurlar olduğunu fark ettiler. Otopsileri yürüten Illinois Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden Dr Friedrich Eckner, Los Angeles Times’a dramatik bir biçimde “kalpleri kısa devre yapmış üzere” dedi.
Ölümlere daha sistematik bir bakış, 1987’de Amerikan Halk Sıhhati Mecmuası’nda yayınlandı. Araştırma, ABD’deki ve Tayland’daki mülteci kamplarındaki vefatları araştırdı ve bu çeşit ölümlerin orada ABD’dekinden daha yaygın olduğunu buldu. Çalışma yalnızca uyku sırasındaki ölümlere odaklandı ve hastaların ailelerinden, arkadaşlarından ve Tayland kamplarındaki öbür mültecilerden hadise hikayeleri aldı.
Olayların birçoklarında, evvelki uyku bozuklukları örnekleri bulundu. Bir aile, kızlarının olağandışı ve büsbütün reaksiyonsuz nefes aldığını söylüyordu. Bunun diğerlerinden duydukları haberlere benzediğinden korktular, dakikalar daha sonra şuuru yerine gelene kadar onu uyandırmaya çalıştılar. 33 ay daha sonra, emsal nefes alma zorluklarına şahit olduktan daha sonra anne ve babasının gözleri önünde öldü.
Bir oburu, 25 yaşındaki bir adamın olağandışı nefes alarak uyandığını, bacaklarının uyuştuğunu ve zayıfladığını gösteriyordu. Tıbbi muayene olağan sonuç verdi lakin “birebir gün öğlenden daha sonra 2:00’de bir şekerleme sırasında birdenbire öldü.“
Bulgular içinde – bunun bir kısmının SUNDS’den etkilenen ailelerde evvelki ölümlerin anımsanmasını destekleyen önyargıyla ilgili olabileceğini kabul etseler de – halihazırda etkilenenlerin ailelerinde bu tıp ölümlerin daha yüksek örneklerinin yanı sıra daha yüksek epilepsi örneklerin olmasıydı. Bu da, durumun genetik bir ögesi olduğunu gösteriyordu.
California Üniversitesi’nden bir profesör olan Shelley Adler, durum büyük olasılıkla bir kalp sorunu olsa da, Hmong nüfusu içinde yaygın olan kabus ruhlarına olan inancın ekstra gerilim yarattığını ve bunun ölümlere katkıda bulunduğunu tez etti.
Sonunda, ölümlerin olası hatalısı, Wes Craven’ın birinci Elm Sokağı Kabusu’nu çekmesinden hayli daha sonra bulundu: SCN5A genindeki mutasyonların niye olduğu, kalbin olağan ritmini bozan Brugada sendromu.
Pekala ancak bu sinemaların gerçek bir kıssayı temel aldığını biliyor musunuz? Yönetmen Wes Craven, LA Times’ta, ABD’ye gelen sağlıklı genç Güneydoğu Asyalı mülteciler hakkında bir dizi makale okuduktan daha sonra bu fikri bulduğunu söylüyor. Makaleye bakılırsa bu mülteciler, bir süre daha sonra ansızın ve gözle görülür bir sıhhat sorunu olmadan “uykularında bağırarak uyandılar ve akabinde öldüler.” Bu mültecilerin öyküsü ise çok değişik.
1980’lerde Güneydoğu Asya’dan gelip bu türlü ölen insan sayısı tasa verici derecede yüksekti ve ABD makamlarının 1981’de takip etmeye başlamasından daha sonraki on yılda en az 117 olay vardı. Bu, ABD’de yaşayan Laoslu Hmong nüfusu içinde birinci beş vefat sebebinden biri haline gelmişti.
Tıp otoriteleri buna “Asya Vefat Sendromu” ve ondan sonrasında “Ani Beklenmeyen Gece Vefatı Sendromu [SUNDS]” demeye başladı. Popüler kültürde ise bir dizi öteki isim dillendirildi.
Dr. Robert Kirschner 1987’de LA Times’a “Filipinler’de buna bangungut, Japonya’da pokkuri, Tayland’da öteki bir şey denir” demişti ve eklemişti: “Fakat hepsi kabaca tıpkı şey olarak çeviri edilir: Kabus mevti.“
bu biçimdelar bu gizem, genel olarak ABD nüfusunun dikkatini çekmesinin yanı sıra yetkililerin de herkes kadar şaşkına dönmesine sebep oldu. Minnesota, Ramsey County isimli tıp asistanı Dr. Michael McGee, bu cins dört mevtin akabinde New York Times’a şu açıklamayı yapmıştı: “niye ölmediklerini biliyorum. Başlarından vurulmadılar, kalplerinden bıçaklanarak ölmediler; çatıdan düşmediler; zehirlenmediler; zira her olayda otopsi yaptık ve kocaman bir sıfır aldık.”
Bilim insanları, kurbanların 18’inin ondan sonrasındaki otopsileri, kalplerinin büyüdüğünü ve 17’sinin iletim sistemlerinde kalbin kas kasılmalarını başlatan ve koordine eden kusurlar olduğunu fark ettiler. Otopsileri yürüten Illinois Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden Dr Friedrich Eckner, Los Angeles Times’a dramatik bir biçimde “kalpleri kısa devre yapmış üzere” dedi.
Ölümlere daha sistematik bir bakış, 1987’de Amerikan Halk Sıhhati Mecmuası’nda yayınlandı. Araştırma, ABD’deki ve Tayland’daki mülteci kamplarındaki vefatları araştırdı ve bu çeşit ölümlerin orada ABD’dekinden daha yaygın olduğunu buldu. Çalışma yalnızca uyku sırasındaki ölümlere odaklandı ve hastaların ailelerinden, arkadaşlarından ve Tayland kamplarındaki öbür mültecilerden hadise hikayeleri aldı.
Olayların birçoklarında, evvelki uyku bozuklukları örnekleri bulundu. Bir aile, kızlarının olağandışı ve büsbütün reaksiyonsuz nefes aldığını söylüyordu. Bunun diğerlerinden duydukları haberlere benzediğinden korktular, dakikalar daha sonra şuuru yerine gelene kadar onu uyandırmaya çalıştılar. 33 ay daha sonra, emsal nefes alma zorluklarına şahit olduktan daha sonra anne ve babasının gözleri önünde öldü.
Bir oburu, 25 yaşındaki bir adamın olağandışı nefes alarak uyandığını, bacaklarının uyuştuğunu ve zayıfladığını gösteriyordu. Tıbbi muayene olağan sonuç verdi lakin “birebir gün öğlenden daha sonra 2:00’de bir şekerleme sırasında birdenbire öldü.“
Bulgular içinde – bunun bir kısmının SUNDS’den etkilenen ailelerde evvelki ölümlerin anımsanmasını destekleyen önyargıyla ilgili olabileceğini kabul etseler de – halihazırda etkilenenlerin ailelerinde bu tıp ölümlerin daha yüksek örneklerinin yanı sıra daha yüksek epilepsi örneklerin olmasıydı. Bu da, durumun genetik bir ögesi olduğunu gösteriyordu.
California Üniversitesi’nden bir profesör olan Shelley Adler, durum büyük olasılıkla bir kalp sorunu olsa da, Hmong nüfusu içinde yaygın olan kabus ruhlarına olan inancın ekstra gerilim yarattığını ve bunun ölümlere katkıda bulunduğunu tez etti.
Sonunda, ölümlerin olası hatalısı, Wes Craven’ın birinci Elm Sokağı Kabusu’nu çekmesinden hayli daha sonra bulundu: SCN5A genindeki mutasyonların niye olduğu, kalbin olağan ritmini bozan Brugada sendromu.